ฝึกอยู่คนเดียวให้เป็นบ้าง เดินได้ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งใคร

ฝึกอยู่คนเดียวให้เป็นบ้าง เดินได้ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งใคร

บางครั้งที่ยอมเสียเปรียบ อาจเพราะ อ ย า ก ลองใจคุณหลอกเขา

แต่เขายังเชื่อใจคุณ นี่คือคนเหนือคนคุณเยินยอเขา เขาสรรเสริญคุณ

นี่คือเพื่อนวันนี้ว่าคุณโง่ พรุ่งนี้ว่าคุณงี่เง่า นี่คือคนที่รักคุณดุด่าคุณเสมอ

แต่พอมีเรื่องร้อน ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยตลอด นี่คือผู้อุปถัมภ์ช่วยร้อยครั้ง

แต่จำไม่ได้ ปฏิเสธแค่ครั้งเดียว กลับหาว่าแล้งน้ำใจ นี่คือคนถ่อย

กาลเวลาคัดกรองใครหลายคน ออกไปจากชีวิตเรา เหมือนตะแกรงร่อนแป้ง

ที่ไม่รู้ว่าถ้านานไปกว่านี้ อาจไม่เหลือแป้งสักเม็ด บนตะแกรงด้วย

หรือเปล่าเสียดายที่บางคน ก็ไม่รู้ว่าทำไมเรา ไม่คุยกันเหมือนเดิม

กับบางคนก็ดีใจ ที่ใครคนนั้นออกไปจาก ชีวิตเราแล้วหลังจากนั้น

เราก็มีชีวิตที่ดี อ ย่ า ง บอกไม่ถูกแต่หลังจาก ที่ใครสักคนหายไป

เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง อ ย่ า เป็นเลยคนเจ้าเล่ห์ มัน ทุ ก ข์ เป็นคนซื่อๆ นี่แหละ

หัวถึงหมอนก็หลับเลย อ ย่ า เป็นเลยคนเจ้าคิดเจ้าเ เ ค้ น มันล้า

เป็นคนจริงใจนี่แหละ พูดกับใครก็สบายใจ อ ย่ า พ ย า ย า ม เป็นที่หนึ่งทุกเรื่อง

มันเหนื่อย เป็นคนธรรมดาๆ นี่แหละ กินอะไรก็อร่อยไปหมด

ใครจะยังไงก็ช่างเขา เป็นตัวของตัวเอง ที่ไม่ทำให้ทั้งตัวเอง

และคนอื่นเดือดร้อน เป็นแค่นี้ก็ดีแล้ว

ขอขอบคุณที่มา จาก ส ถ า นี ค ว า ม สุ ข, aansanook