(เรื่องนี้เขียนได้ดีมาก) ถ้าเราเป็นคนที่ซื่อสัตย์ สิ่งดีๆก็จะเข้ามาในชีวิตของคุณ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ซื่อสัตย์ เธอถูกชายนามว่าฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเล ซื่อสัตย์ พ ย า ย า ม คิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่งให้ได้ และสิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ หวังว่าจะมีเรือซักลำแล่น ผ่ า น มาทางนี้บ้าง เขาได้แต่เฝ้ารอ
แล้วจู่ๆ ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียง เพลงแว่วมาแต่ไกล เธอรีบมองไปยังต้นเสียงนั้น ๆ แล้วก็พบว่า มีเรือลำหนึ่ง กำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้น เขียนคำว่า ความสุขที่แท้ ซึ่งลำนั้น
เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงรีบ ตะโกนเรียกเรือของ ความสุข ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์เองนะ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยินดังนั้น ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้หรอก หากผมพาคุณ
ขึ้นมาด้วย ผมจะหมดสุขนะสิแล้วคุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ด้วยจริงๆ พูดเสร็จความสุขก็จากไป ผ่ า น ไปสักครู่หนึ่ง
ตำแหน่ง ก็ ผ่ า น มา ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก ตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์นะ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม พอตำแหน่งได้ยินก็รีบบึ่งหัวเรือให้ห่างออกไปในทันที จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า
ไม่ได้ ไม่ได้หรอก ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมา อยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้น มันย ากเย็นสักเพียงใด หากผมพาซื่อสัตย์อย่ างคุณมาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเสีย ตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วย
ความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมก็ไม่ขออยู่ร่วม กับคุณโดยเด็ ดข าด ซื่อสัตย์ได้ฟังดังนั้น ก็น้ำตาคลอ เ บ้ า ได้แต่มองตำแหน่งที่รีบออก เรือจากไป อ ย่ า ง สิ้นหวัง เขารู้สึกสั บสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง เขาก็ได้แต่คิดว่า
หรือในปัจจุบันนี้ไม่มีใครต้องการซื่อสัตย์แล้ว อยู่ๆ ในขณะที่เขากำลังคิด ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมาจากเรือลำหนึ่ง เรือลำนั้นบรรทุก แข่งขัน เป็นจำนวนมาก และกำลังจะแล่น ผ่ า น มาทางนี้
ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณด้วยได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์กับพวกเรามากแค่ไหน ซื่อสัตย์ได้ยิน แต่ก็ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่า จะพลาดโอกาสอีก
แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือซื่อสัตย์ห๊าาา คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไร กับใครที่ไหนได้พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัวเรือจากไป อย่ างรวดเร็ว
ในขณะที่ซื่อสัตย์ กำลังสิ้นหวังอยู่ ทันใดนั้น ก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิดเมื่อ ซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่ง ยืนอยู่บนเรือ ฉันคือกาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ
ซื่อสัตย์ถามออกไป ด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้น ที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่า เขาก็ได้พบ ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ทั้งหมดต่างก็
เรือล่มอยู่กลางทะเล ตัวข้ากาลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้งความสุข ตำแหน่ง และ แข่งขัน มาหมดแล้ว และสิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อนจะมา เป็นกาลเวลานั้น ก็คือทุกสิ่งที่ข้าเคยเป็น ความสุขจะหายไป ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์
ตำแหน่งที่ได้มา ก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นาน ก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ขอขอบคุณที่มา khaonaroo, kiadtikun
