บทความสอนใจคู่รัก สามีลืมกะเป๋าเงิน กลับมาบ้านเจอภรรยาถึงขั้นเลิกลา

บทความสอนใจคู่รัก สามีลืมกะเป๋าเงิน กลับมาบ้านเจอ ภ ร ร ย า ถึงขั้นเลิกลา

เรื่องนิสัยของคนเรานั้น ต้องดูกันให้ดีๆก่อน บางคนรู้หน้าไม่รู้ใจ บางคนที่เราคิดว่าเป็นคนดี แต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่ และเรื่องของคู่ครองก็เช่นเดียวกัน คนที่เราคิดว่าเค้าจะ มาช่วยกันดูแลครอบครัว

และเข้ากับ ครอบครัวเราได้แต่ความจริงแล้วอาจจะไม่ใช่เลยก็เป็นได้ ดังเรื่องราวที่เราได้นำมา ฝากกันในวันนี้นั้น เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มคนหนึ่ งที่ชื่อว่า อาคัง เขาได้เติบโตขึ้นมาในแถบชนบท

ที่มีแม่เป็น คนเลี้ยงเขาเพียงคนเดียว เขาเติบโตมากับแม่ 2 คน ผ่ า น เรื่องราวด้วยกันมามากมาย และมีความสนิทสนมกับคุณแม่เขาเป็น อ ย่ า ง มาก ก่อนที่เขาจะแต่งงาน เขาได้มีข้อแม้กับ ภ ร ร ย า ของเขาว่า

จะต้องรัก และดีกับแม่ของเขาเป็นพิเศษ และที่สำคัญนั้นจะต้องคอยเลี้ยงดูและดูแลใน ย า ม ที่แม่ของตนเองแก่ชราด้วย ในช่วงที่ ผ่ า น มานั้นได้มีผู้หญิงหลายๆคน เข้ามาในชีวิตของเขา แต่ผู้หญิงเหล่านั้น

กลับไม่เห็นด้วยที่จะ ให้คนสูงอายุมาอาศัยอยู่ ในบ้านหลังเดียวกับพวกเขา แต่ในเวลาต่อมาเขาก็ได้พบกับผู้หญิง ที่ยอมรับในข้อตกลงข้อนี้ได้ โดยเธอไม่สนใจว่าแม่ ของเขาจะเป็นชาวไร่ชาวสวนหรือ อ ย่ า ง ไร

เธอบอ กว่าเธอจะร่วมกตัญญูไปพร้อมกับ อาคังและยังพูดอีกว่า กว่าแม่จะเลี้ยงเรามาจนเติบใหญ่ในทุกวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่าย เขาได้ยินและก็ยิ้มออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป และด้วยคำพูดเหล่านี้

ที่ทำให้อาคัง คิดว่าผู้หญิงคนนี้แหละ ควรที่จะเป็นภรรย า ของตน พวกเขาจึงคบหาดูใจกัน และสุดท้ายก็ได้ตกลงแต่งงานกันในที่สุด ทั้งคู่ได้จัดงานแต่งขนาดที่ไม่ใหญ่ และไม่เล็กเกินไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง

เนื่องจากในช่วงนี้ ธุรกิจการงานที่บ้านของอาคังกำลังไปได้ดี จึงพอให้มีเงินเก็บอยู่บ้าง และไม่เป็นภาระค่าใช้จ่ายของใคร ในงานก็มีแขกมาร่วมมากมาย ทั้งญาติพี่น้อง เพื่อนรัก เพื่อนสนิท ลูกค้า ในงานแต่งนั้น

อาคังได้สัญญาต่อหน้าต่อทุกคนว่า จะดูแล ภ ร ร ย า คนนี้ให้ดีที่สุด จะทำให้ ภ ร ร ย า คนนี้มีความสุขที่สุด จะไม่ให้ ภ ร ร ย า คนนี้ลำบาก จะยอมทุก อ ย่ า ง จะยอมลำบากเพื่อ คนคนนี้หลังงานแต่งของเขา ผ่ า นพ้นไปได้ด้วยดี

พอตกดึกใน ช่วงที่ทั้งคู่กำลังจะเข้านอน จู่ๆ ภ ร ร ย า ของเขาก็ตัวร้อน ไข้ขึ้นสูงหนักมาก อาคังจึงคิดว่า อากาศหนาวหิมะตกขนาดนี้ แต่ในงานแต่งเธอใส่แค่เสื้อผ้าบางๆ แน่นอนว่าจะต้องเป็นไข้หวัด อ ย่ า ง แน่

เขาจึงรีบออกจากบ้าน ไปซื้อย ามาให้ ภ ร ร ย า เพราะว่าในบ้านไม่ได้มีสำรองเอาไว้เลย แต่เมื่อเขาเดินออกไปได้ไม่นาน เขาก็นึกได้ว่าลืมพกกระเป๋าเงินมาด้วยแ ละก็ยังลืมหยิบมือถือมาอีก จึงรีบวิ่งกลับบ้านไปเอาเงินสด

และมือถือ แต่พอเขาไปถึงหน้าประตูบ้าน เขาได้ยินเสียงมาจากภายในบ้าน พอแนบหูฟังก็ได้ยินเสียง ภ ร ร ย า ของเขากำลังตะโกนว่า แม่ของตัวเองอยู่ แก่ขนาดนี้จะลงโลงอยู่แล้ว ยังจะทำอะไรแบบนี้อีก

กลับไปบ้านนอกเลยไป ไม่ต้องมาใส่อยู่ร่วมกับเราสองคน เมื่อได้ยินแบบนี้เขาก็รีบเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นแม่ยืนก้มหน้าไม่พูดอะไรเลย แม่ยืนน้ำตาตกใน ส่วน ภ ร ร ย าข องเขาก็ยืนเอานิ้วชี้หน้าแม่ เหตุการณ์นี้ทำให้เขาคิดได้ว่า

ทำไมช่างแตกต่างอะไรขนาดนี้ ตอนเช้ายังดูเป็นผู้หญิงที่ อ่อนหวานเรียบร้อย ทำไมพอถึงตกดึกถึงได้ เป็นไปได้ขนาดนี้ อาคังโกรธเธอมาก เขาคิดว่า ภ ร ร ย า คนนี้คือคนที่ดีที่สุด พร้อมที่จะดูแลแม่ของเขา อาคังคิดแล้วคิดอีก

สุดท้ายก็ได้ตัดสินใจขอหย่ ากับภรรย าของเขาในค่ำคืนนั้นทันที เขาร้องไห้ ขอโทษแม่ที่นำพาผู้หญิ งคนนี้เข้ามาในชีวิต เมื่อได้อ่านเรื่องราวของอาคังแบบนี้แล้ว ก็มีหลายความคิดเห็นออกมา บ้างก็คิดว่าในเมื่อตัดสินใจ

อยู่กันเป็นครอบครัวจะให้ภรรย ามาคอยดูแลแต่แม่สามีอย่ างเดียวก็คงจะไม่ใช่ และสำหรับภรรย าของอาคังก็ทำกับแม่สามีแรงเกินไป ต่างคนก็ต่างมีความเห็นที่ต่างกันแล้วเพื่อนๆหล่ะ เมื่ออ่านเรื่องราวเหล่านี้จบแล้วมีความเห็นอย่ างไรกันบ้าง

ขอขอบคุณที่มา lookingforward, postsod